Integracja Sensoryczna (SI)

Metoda Integracji Sensorycznej (SI) jest jedną z kompleksowych metod terapeutycznych. Jest stosowana w odniesieniu do dzieci z opóźnieniem w rozwoju psychoruchowym, trudnościami w nauce, z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego, dzieci z ADHD i autyzmem. Integracja sensoryczna to proces organizujący (integrujący) docierające do mózgu informacje zmysłowe (sensoryczne) płynące zarówno ze środowiska jak i z ciała, tak aby mogły być one użyte do celowego działania. Tak więc mózg rozpoznaje, interpretuje i segreguje informacje płynące z receptorów:

• wzrokowych,
• słuchowych,
• smakowych,
• dotykowych,
• proprioceptywnych (czucie głębokie),
• przedsionkowych (zmysł równowagi).

tak, aby mogły zostać one użyte w działaniu, będącym odpowiedzią na wymagania otoczenia.

Wszelkie zaburzenia związane z rozwojem psychomotorycznym, napięciem mięśniowym, koordynacją ruchową, równowagą, koncentracją uwagi, nadpobudliwością, zaburzeniami emocjonalnymi i zachowaniem mogą być spowodowane nieprawidłowym przetwarzaniem, jak i rejestrowaniem poszczególnych systemów zmysłowych.

Terapia Integracji Sensoryczna jest formą zabawy kierowanej. Ma na celu dostarczenie dziecku podczas aktywności ruchowej odpowiedniej ilości bodźców sensorycznych. Dostarczane bodźce wywołują poprawę integracji bodźców docierających z otoczenia oraz z ciała dziecka. Zabawy podczas prowadzonych zajęć terapeutycznych wpływają korzystnie na prawidłowy rozwój sfery emocjonalnej i poznawczej dziecka. Wspomagają proces uczenia się i niwelują problemy z koncentracją. Wprowadzanie do terapii coraz bardziej skomplikowanych zadań podnosi zaangażowanie dziecka w zajęcia oraz zwiększa jego samoocenę. Prawidłowo prowadzona terapia normalizuje reakcje dziecka na różnego rodzaju bodźce docierające z jego ciała i otoczenia, m.in. dotyk, na który wcześniej reagowało np. rozdrażnieniem lub który ignorowało.

Pamiętaj! Z zaburzeń integracji sensorycznej się nie wyrasta a dysfunkcje te w późniejszym okresie mogą negatywnie wpływać na proces uczenia się i rozwój społeczno-emocjonalny dziecka.

Terapia SI skierowana jest dla dzieci :

• z grupy ryzyka (zagrożona ciąża, obciążenia okołoporodowe, cesarskie cięcie, wcześniactwo, czynniki dziedziczne),
• z opóźnieniem rozwoju psychoruchowego,
• wykazującymi opóźnienia w rozwoju mowy,
• z zaburzeniem uczenia się (trudności z czytaniem, pisaniem, trudności z koncentracją uwagi),
• z nadpobudliwością psychoruchową,
• z zaburzeniami uwagi (ADD),
• z dysleksją, dysgrafią, dysortografią, dyskalkulią,
• z autyzmem, zespołem Aspergera,
• z MPD (Mózgowe Porażenie Dziecięce),
• z zespołem Downa,
• z niepełnosprawnością intelektualną,
• z obniżoną równowagą i koordynacją ruchową,
• wykazującymi nadwrażliwość lub podwrażliwość słuchową, wzrokową, dotykową, przedsionkową,
• z zaburzeniami planowania ruchowego,
• z chorobą lokomocyjną.

Objawy zaburzeń SI u Twojego dziecka

Wskaźniki zaburzeń u niemowląt i małych dzieci:

• Ma trudności z jedzeniem (trudności ze ssaniem, gryzieniem, preferowanie ograniczonych typów pokarmów)
• Ma trudności ze spaniem (trudności w zasypianiu, częste wybudzenia w nocy i kłopoty z ponownym zaśnięciem)
• Dziecko jest bardzo poirytowane przy zmianie ubrania, wydaje się mu być niewygodnie w określonych typach ubrań
• Nie lubi być przytulane, odpycha się od osoby, która go trzyma w ramionach
• Jest nadmiernie aktywne, wciąż w ruchu lub też jest letargiczne, ospałe
• Występują opóźnienia w rozwoju w zakresie „kamieni milowych” : dziecko późno siada, późno raczkuje (lub pomija ten etap), późno stawia pierwsze kroki, późno wypowiada pierwsze słowa lub wypowiada całe zdania pomijając okres gaworzenia, wokalizacji
• Unika manipulacji zabawkami/przedmiotami zwłaszcza tymi, które wymagają zręczności
• Mało wyraźna reakcja na ból, opóźniona reakcja na ból
• Nie umie się samo uspokoić np. poprzez ssanie smoczka, patrzenie na zabawkę, słuchanie głosu opiekuna

Wskaźniki zaburzeń u dzieci w wieku przedszkolnym:

• Trudności z opanowaniem treningu czystości
• Potyka się, obija o przedmioty, ma słabą równowagę, jest niezgrabne ruchowo
• Nie zwraca uwagi na skaleczenia
• Jest nadwrażliwe na hałas (często zatyka uszy, samo hałasuje – mruczy, śpiewa pod nosem), nadwrażliwe na pewne zapachy,
• Nie lubi być przytulane, nie lubi pewnych typów ubrań, narzeka na metki,
• Bardzo źle znosi mycie głowy, mycie twarzy
• Ma kłopoty z nauką jazdy na rowerze
• Unikanie nowych zabaw ruchowych
• Jest nadmiernie aktywne, wciąż w ruchu lub też jest letargiczne, ospałe
• Ma trudności z opanowaniem lub unika czynności takich jak: zapinanie ubrań, zdejmowanie butów, wiązanie butów, rysowanie, wycinanie
• Szybko przechodzi od płaczu do śmiechu, ma nagłe wybuchy złości
• Opóźnienia w rozwoju mowy, kłopoty z artykulacją, trudno zrozumieć, co dziecko mówi
• Dziecko ma trudności ze zrozumieniem poleceń
• Dziecku trudno skupić się na jednej czynności

Wskaźniki zaburzeń dzieci w wieku szkolnym:

• Jest nadwrażliwe na hałas (często zatyka uszy, samo hałasuje – mruczy, śpiewa pod nosem), nadwrażliwe na pewne zapachy,
• Nie lubi być przytulane, nie lubi pewnych typów ubrań, narzeka na metki,
• Dziecko nie może usiedzieć w miejscu, jest wciąż w ruchu, wierci się w ławce, wstaje podczas lekcji lub też dziecko jest ospałe, prowadzi siedzący tryb życia
• Dziecko ma trudności z czytaniem zwłaszcza na głos
• Dziecko ma kłopoty z pisaniem, pisze wolno, nie mieści się w liniach, nieprawidłowo trzyma długopis
• Dziecko wolno wykonuje zadania, jest prawie zawsze ostatnie
• Dziecko jest niezdarne, często potyka się
• Przyjmuje nieprawidłową postawę przy biurku
• Myli słowa dźwiękowo podobne
• Mowa dziecka jest niewyraźna, występuje nieprawidłowa artykulacja
• Dziecko ma trudności z koncentracją uwagi